تا گریه هست دانه ما بی جوانه نیست
تا روضه هست هیچ دلی بی بهانه نیست
گر چه دلم گرفته از این روزهای سرد
از آتش فراق دلم بی زبانه نیست
آقا کبوترم کن و زیر پرت بگیر
دیگر دلم وسیع شده ، فکر دانه نیست
هر جا که جای داده ایم می نشینم و
کارم دوباره نق زدن کودکانه نیست
تو آمدی و سر زدی و من نبوده ام
دیدی دوباره هیچ کسی بین خانه نیست
می خواستی که زائر سجاده ام شوی
دیدی تب عبادت من عاشقانه نیست
شاعر: رحمان نوازنی
بخوان دعای فرج را که یار برگردد
بخوان دعای فرج را که شب سحر گردد
بخوان دعای فرج را اگر که می خواهی
حدیث غیبت یار تو مختصر گردد
بخوان دعای فرج را و از خدا بطلب
وجود نازکش ایمن ز هر خطر گردد
بخوان دعای فرج را کنار پرده اشک
که دانه دانه اشکت در و گوهر گردد
بخوان دعای فرج را که یار می آید
اگر دلت زره اشتباه برگردد
بخوان دعای فرج را و پیشه تقوا کن
که دست لطف خدا با تو همسفر گردد
بخوان دعای فرج را که رد نخواهد شد
اگر که ناله و اشک تو بیشتر گردد
بخوان دعای فرج را که حل مشکلهاست
اگر که چشم و دل تو خدا نگر گردد
بخوان دعای فرج را،ولی بدون عمل
گمان مکن که دعای تو کارگر گردد
بخوان دعای فرج را خدا کند آید
که روضه خوان غریبی و میخ در گردد
دوباره جمعه و ندبه دوباره باید گفت
بخوان دعای فرج را که یار برگردد
شاعر: سید مجتبی شجاع
مگر از ما تو دلگیرى،
نقاب از رخ نمى گیرى؟
ظهورت هست دلخواهم، تو را من چشم در راهم
پر از بوى
گناهم من، شهید اشک و آهم من
اگر مغضوب درگاهم، تو را من چشم در راهم
برادر
قصد من دارد، به راهم گرگ مى بارد
چو یوسف مانده در چاهم، تو را من چشم در راهم
دلم از بوى شب فرسود، بتاب اى قبله موعود (عج)
تو هستى مهر و هم ماهم، تو را
من چشم در راهم
نشستم تا بیایى تو، کجایى تو ؟کجایى تو ؟
امین دردآگاهم، تو
را من چشم در راهم
شاعر: رضا اسماعیلی
پ.ن:شب جمعه و به احتمال زیاد اخرین روز رمضان وشب عید فطر بیایم تلاش کنیم،
آماده شیم برا ظهور وایجاد زمینه ظهور،
سعی نکنیم هم حال و هم آینده رو باختیم
خداوند فرموده :إِنَّ اللّهَ لاَ یُغَیِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى یُغَیِّرُواْ مَا بِأَنْفُسِهِمْ سوره رعد،ایه 11
پس همت کنیم
در مورد امام زمان (عجّل‌الله‌له‌الفرج و سلام‌الله‌علیه) نکته‌ی اوّل این [است] که این بزرگوار داعی‌الله است.
نگاه به آن بزرگوار وسیله‌ای است برای عرض ارادت و عبودیّت به درگاه حضرت حقّ متعال.
اَلسَّلامُ عَلَیکَ یا داعیَ اللهِ وَ رَبّانیَّ آیاتِه؛(۴) همه‌چیز، همه‌ی انبیا،
همه‌ی اولیا، همه‌ی مقدّسات، همه‌ی ارواح طیّبه که نورافشانی میکنند بر زندگی ما،
بر عالم ما، بر همه‌ی عالم وجود، آیات حقّند، جلوه‌های حضرت پروردگارند؛
این نکته‌ای است که باید توجّه داشت. به امام زمان توجّه میکنیم، توسّل میکنیم،
در مقابل آن بزرگوار عرض خاکساری میکنیم، برای اینکه این خاکساری به ذات احدیّت برسد
و پیش خدای متعال اظهار عبودیّت کرده باشیم.
دوّم اینکه نام این بزرگوار و یاد این بزرگوار، دائماً به ما یادآوری میکند
که طلوع خورشیدِ حق و عدل در پایان این شب ظلمانی، قطعی است.
انسانها گاهی که امواج متراکم ظلمت و ظلم را مشاهده میکنند، مأیوس میشوند.
یاد امام زمان نشان‌دهنده‌ی این است که خورشید طلوع خواهد کرد، روز خواهد آمد؛
بله، ظلمات هست، ظالمان و تاریکی‌آفرینان هستند در دنیا، و قرنهای متمادی بوده‌اند
امّا پایان این شب سیاه و ظلمانی، قطعاً طلوع خورشید است؛ این آن چیزی است
که اعتقاد به امام زمان به ما می‌آموزد؛ این وعده‌ی تضمین‌شده‌ی پروردگار است:
اَلسَّلامُ عَلَیکَ اَیُّهَا العَلَمُ المَنصوبُ وَ العِلمُ المَصبوبُ وَ الغَوثُ وَ الرَّحمَةُ الواسِعَةُ وَعداً غَیرَ مَکذوب؛(۵)
وعده‌ی تخلّف‌ناپذیر الهی است. در اوّل زیارت [هم دارد]: اَلسَّلامُ عَلَیکَ یا وَعدَ اللهِ الَّذی ضَمِنَه؛(۶)
وعده‌ای که تضمین‌شده است از طرف پروردگار، ظهور این بزرگوار است. بنابراین این هم نکته‌ی دوّم است.
معتقدین به ظهور ولیّ‌عصر و وجود ولیّ‌عصر (ارواحنا فداه) هیچ‌گاه دچار ناامیدی و یأس نمیشوند،
و میدانند که قطعاً این خورشید طلوع خواهد کرد و این تاریکی‌ها و این سیاهی‌ها را برطرف خواهد کرد.
نکته‌ی سوّم این است که ما مأمور به انتظاریم؛ انتظار یعنی چه؟ انتظار به معنای مترصّد بودن است.
در ادبیّات نظامی یک چیزی داریم به نام «آماده‌باش»؛ انتظار یعنی «آماده‌باش»! باید «آماده‌باش» باشیم.
انسان مؤمن و منتظر، آن‌کسی است که در حال «آماده‌باش» است.
اگر امام شما که مأمورِ به ایجاد عدالت و استقرار عدالت در کلّ جهان است،
امروز ظهور بکند، باید من و شما آماده باشیم. این «آماده‌باش» خیلی مهم است؛
انتظار به این معنا است. انتظار به معنای بی‌‌صبری کردن و پا به زمین کوبیدن
و چرا دیر شد و چرا نشد و مانند اینها نیست، انتظار یعنی باید دائم در حال «آماده‌باش» باشید.
نکته‌ی چهارم و آخر [اینکه] این انتظار، مستلزم صلاح و عمل است؛
باید خودمان را اصلاح کنیم، باید اهل عمل به آن چیزی باشیم که دل آن بزرگوار را شاد میکند.
اگر بخواهیم این‌جور عمل بکنیم و این صلاح و اصلاح را برای خودمان فراهم بکنیم،
طبعاً نمیتوانیم به عمل فردی اکتفا کنیم. در محیط جامعه، در محیط کشور،
در محیط جهانی هم وظایفی هست که باید انجام بدهیم؛ این وظایف چه هستند؟
این همان چیزی است که نیاز دارد به بصیرت، نیاز دارد به معرفت، نیاز دارد به نگرش جهانی،
نیاز دارد به روشن‌بینی؛ این آن چیزی است که شما جوان عزیز فعّالِ امروز به آن موظّفید.
بیانات در دانشگاه افسری و تربیت پاسداری امام حسین علیه السلام
http://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=36490
بیا برگرد فهمیدم که از رفتن
چه می‌ماند
بدون تو در این وحشت مگر از من چه می‌ماند
شبی برگرد، باران را
برای خاک معنا کن
قدم بگذار بر چشمم، شب شعری تو بر پا کن
اگر پژمرده و
زردم، دلی همرنگ خون دارم
برای دیدن رویت هوای بیستون دارم
دلم را
لایه‌هایی از سکوت و درد پوشانده‌ست
غم دوری تو آری مرا از ریشه سوزانده‌ست
منم، من، شاعری خسته، شبیه برگ پاییزم
که با هر باد هرزه باید از جایم بپا
خیزم
بیا یک شب، بهار من! زمین را سبز و روشن کن
کرم کن، مهربانی کن، نظر
بر کلبه من کن
شاعر: امیر رزق آبادی
دلم گرفته و هر
سوی خانه‌ام ابریست
دلم گرفته و گریه دوای دردم نیست
حریف نی لبک و سوز دل
نمی‌گردم
ولی درون دلم بذر صبر پروردم
خداست شاهد این حرف و عشق می‌داند
که روز جمعه نگاهم به جاده می‌ماند
به آتشی که دلم را همیشه سوزانده است
دوای درد عدالت کنار در مانده‌ست
دری است فاصله من و یک سبد رویا
دری
است فاصله من و یوسف زهرا
شاعر: رضا سیرجانی
این لحظه ها قیامت
عظمای چیستند؟
چون آیه های واقعه هستند و نیستند
این لحظه ها که بی تو
سراسیمه می دوند
ای کاش این دقایق آخر بایستند
شاعر: مریم
سقلاطونی
