بیا یک شب، بهار من! زمین را سبز و روشن کن

بیا برگرد فهمیدم که از رفتن چه می‌ماند
بدون تو در این وحشت مگر از من چه می‌ماند
شبی برگرد، باران را برای خاک معنا کن
قدم بگذار بر چشمم، شب شعری تو بر پا کن
اگر پژمرده و زردم، دلی همرنگ خون دارم
برای دیدن رویت هوای بیستون دارم
دلم را لایه‌هایی از سکوت و درد پوشانده‌ست
غم دوری تو آری مرا از ریشه سوزانده‌ست
منم، من، شاعری خسته، شبیه برگ پاییزم
که با هر باد هرزه باید از جایم بپا خیزم
بیا یک شب، بهار من! زمین را سبز و روشن کن
کرم کن، مهربانی کن، نظر بر کلبه من کن

شاعر: امیر رزق آبادی

دری است فاصله من و یوسف زهرا

دلم گرفته و هر سوی خانه‌ام ابریست
دلم گرفته و گریه دوای دردم نیست
حریف نی لبک و سوز دل نمی‌گردم
ولی درون دلم بذر صبر پروردم
خداست شاهد این حرف و عشق می‌داند
که روز جمعه نگاهم به جاده می‌ماند
به آتشی که دلم را همیشه سوزانده است
دوای درد عدالت کنار در مانده‌ست
دری است فاصله من و یک سبد رویا
دری است فاصله من و یوسف زهرا

شاعر: رضا سیرجانی

میرسی به اوج اش...

نیمه شعبان مبارک

 

پ.ن:بیام تو احیای شب نیمه شعبان دیگه از ممات خارج بشیم بریم تو حیات 

لذت رو بچشیم به اوج اش برسیم 

دعا کنید

 یا علی