یا بنی آدم

القَلْبُ المُحِبّ للهِ یُحّب کثیراً النَّصَب لله و القَلبُ اللاهی عن الله یحّب الراحةَ... .

قلب دوستدار خدا، خستگی برای خدا را بسیار دوست دارد

و قلب بی خبر از یاد خدا، آسایش را دوست دارد.

پس ای آدمیزاد!

گمان مبر که مقام والای نیکی را بی سختی به دست می‏آوری،

زیرا حق، سنگین و تلخ است و باطل سبک، شیرین و سست.

«تنبیه الخواطر، ص 87»

امام علی _{علیه السلام}