القَلْبُ المُحِبّ للهِ یُحّب کثیراً النَّصَب لله و القَلبُ اللاهی عن الله یحّب الراحةَ... .
قلب دوستدار خدا، خستگی برای خدا را بسیار دوست دارد
و قلب بی خبر از یاد خدا، آسایش را دوست دارد.
پس ای آدمیزاد!
گمان مبر که مقام والای نیکی را بی سختی به دست میآوری،
زیرا حق، سنگین و تلخ است و باطل سبک، شیرین و سست.
«تنبیه الخواطر، ص 87»
امام علی علیه السلام
