پیش حضرت موسیٰ و گفتند که «اوذینا مِن قَبلِ اَن تَأتِیَنا وَ مِن بَعدِ ما جِئتَنا»؛(۱۳)
تو که آمدی چه فرقی کرد؟ چه تفاوتی کرد؟ قبل از اینکه بیایی هم ما را آزار میکردند،
زیر فشار بودیم، حالا هم که آمدی باز زیر فشاریم. ببینید!
این آن حالت بیصبریِ بنیاسرائیلی است؛ بیصبری. حضرت موسیٰ گفت خب صبر کنید:
اِنَّ الاَرضَ لله یورِثُها مَن یَشاءُ مِن عِبادِه وَ العاقِبَةُ لِلمُتَّقین؛(۱۴) تقوا اگر داشته باشید،
عاقبت مال شما است؛ صبر لازم است. این حالت را نباید داشته باشید؛
اینکه ما بگوییم چرا نشد، چهجوری شد، پا به زمین بزنیم، درست نیست.
این مطلبی [بود] که حالا در این زمینه خواستیم عرض کنیم.
والسّلام علیکم و رحمةالله
۹) نهجالبلاغه، خطبهی ۳؛ «من راه شکیبایی را برگزیدم، درحالیکه همانند کسی بودم که خاشاک در چشمش رفته و استخوان در گلویش مانده.»
۱۳) سورهی اعراف، بخشی از آیهی ۱۲۹ ۱۴) سورهی اعراف، بخشی از آیهی ۱۲۸؛ «... زمین از آنِ خدا است؛ آن را به هرکس از بندگانش که بخواهد میدهد؛ و فرجام [نیک] برای پرهیزکاران است.»