امام علی (علیه السلام) فرزندش را به تعجیل در توبه توصیه می کنند:
"وَ أَنَّکَ طَرِیدُ الْمَوْتِ الَّذِی لَا یَنْجُو مِنْهُ هَارِبُهُ وَ لَا یَفُوتُهُ طَالِبُهُ وَ لَا بُدَّ أَنَّهُ مُدْرِکُهُ فَکُنْ مِنْهُ عَلَى حَذَرِ أَنْ یُدْرِکَکَ وَ أَنْتَ عَلَى حَالٍ سَیِّئَةٍ قَدْ کُنْتَ تُحَدِّثُ نَفْسَکَ مِنْهَا بِالتَّوْبَةِ فَیَحُولَ بَیْنَکَ وَ بَیْنَ ذَلِکَ فَإِذَا أَنْتَ قَدْ أَهْلَکْتَ نَفْسَکَ"
'و بدان که تو شکار مرگ هستى (مرگ به دنبال توست). مرگى که فرار کننده‌ى آن، رهائى از آن ندارد و کسی هم که طالب مرگ است از دست او نخواهد رفت و بناچار مرگ او را در مى یابد، پس بر حذر باش که مرگت فرا برسد و تو در حال بدى (گناه) باشى که در دل از آن توبه بگوئى، ولی مرگ مهلت نداده و میان تو و توبه ات، حائل گردد، که در این صورت تو خود را به دست هلاکت سپرده اى'.
