دیگر دلم وسیع شده ، فکر دانه نیست

 

تا گریه هست دانه ما بی جوانه نیست
تا روضه هست هیچ دلی بی بهانه نیست
گر چه دلم گرفته از این روزهای سرد
از آتش فراق دلم بی زبانه نیست
آقا کبوترم کن و زیر پرت بگیر
دیگر دلم وسیع شده ، فکر دانه نیست
هر جا که جای داده ایم می نشینم و
کارم دوباره نق زدن کودکانه نیست
تو آمدی و سر زدی و من نبوده ام
دیدی دوباره هیچ کسی بین خانه نیست
می خواستی که زائر سجاده ام شوی
دیدی تب عبادت من عاشقانه نیست

شاعر: رحمان نوازنی

کاش ما هم کبوترت بودیم

کاش ما هم کبوترت بودیم

آستان بوس محضرت بودیم

 

کاش با بال های خاکی مان

لااقل سایه گسترت بودیم

 

کاش ما هم به درد می خوردیم

فرش قبر مطهرت بودیم

 

کاش می سوختیم از این غربت

شمع بالای بسترت بودیم

 

کاش می شد که محرمت بودیم

عاشقانه ابوذرت بودیم

 

کاش در کوچه ی بنی هاشم

پیش مرگان مادرت بودیم

 

کاش ماه محرمی آقا

یک دهه پای منبرت بودیم

 

کاش می شد که گریه کنهای

روضه ی تیغ وحنجرت بودیم

 

کاش می شد که سینه زنهای

نوحه ی گریه آورت بودیم

 

کاش در روز تشنگی محشر

باده نوشان ساغرت بودیم

 

در قیامت به گریه می گوییم:

کاش...ای کاش..نوکرت بودیم