یا بنی آدم

آیا شود که گوشه چشمی به ماکنی؟
مثل همیشه حاجت ما را روا کنی؟
از درگه عنایت تو ما کجا رویم؟
وقتی نظر به سائل بی دست و پا کنی
عمری بود که مست می ناب تو شدیم
کی جام ما پر زسبوی ولا کنی؟
از لطف توست بر سر خوانت نشستته ایم
ممنون تو زمرحمتی که به ما کنی
دست محبتی تو بکش بر وجودمان
کی می شود جانب ما هم نگا کنی؟
بی عشق تو زندگی ما فلج شده
باشد که تو این گره بسته وا کنی
دستان ما جدا زحریمت نمی شود
تا در سحر وقت نمازت دعا کنی

شاعر: مرتضی شاهمندی